Merhabalar, güzel insanlar.Tüylerim diken diken ve biraz da rahatsız başlıyorum işbu yazıya. Son zamanlarda pek ağrılı sancılı günler geçirsem de sürekli arkadaşlarla olmak iyi geldi sanki. Mesela dün ve ondan önceki gün, uzun zaman sonra gece 12 olmadan attım kendimi yatağa bel ağrısından. Yine bu zamanlarda Jeff abim vardı beni yalnız bırakmayan. Hoş, onu dinlemek beni iyileştiriyor mu yoksa daha mı kötü yapıyor henüz çözebilmiş değilim.
Efendim, Jeff Buckley ile ilgili bir şeyler yazmaya gerek yok. Her seveni, dinleyeni gibi ben de genç yaşında çekip gittiği için fazlasıyla kızgınım kendisine. Elbet bir o kadar da üzgün. En azından biz onu dinlemeyi bir ömür sürdürerek görevimizi yerine getirelim deyip başlıyorum sıralamaya.
İlk sırayı Lover, You Should've Come Over'a veriyorum tereddütsüz. 6:43 dakika boyunca sizi ordan oraya vuran bir şarkı kendisi. Sözler, eşsiz. Müzik zaten tarifsiz. Peki ya şarkının sonlarına doğru iyice coşan Jeff'in sesi? Mükemmelden öte. Uzun şarkı sevmeyen beni bile repeat manyağı yaptırıyor.
Grace, çok daha hareketli ritme sahip nefis bir diğer şarkımız. Aynı zamanda 1994'teki albümün ismine sahip. Bu şarkıyı Jeff Buckley değil de başka birisi söylese eminim bu kadar etkilemezdi beni. İnanılmaz vokal gücü olduğu ortada Jeff'in ancak Grace'de çok daha ortaya çıkıyor kanımca ve dolayısıyla şarkıyı apayrı bir boyuta taşıyor böylece.
Son sıra Forget Her'ün. Normal şartlar altında Everybody Here Wants You alacaktı muhtemelen bu sırayı ama günün anlam ve önemi dolayısıyla Forget Her ilk üçümüze çok sağlam bir kapak atmış bulunmakta ve uzun süreler de burada olacak gibi.
Tabii bahsetmeden olmaz, bir de Hallelujah gibi bir parça mevcut. Jeff Buckley'in muhteşem sesiyle dinliyor olsak da birçoğumuz, bence bu şarkıyı Leonard Cohen ile anmak çok daha hoş oluyor.
