Yeni Albüm: The Strokes - Angles

15 Mart 2011 Salı § 0

Bir zamanlar. Üşengeçliğimin tavan yapmadığı ve belli uzunlukta bir şeyler yazmaktan acayip keyif aldığım dönemlerde, kendi çapımda bir Top 3 serim vardı blogda. En sevdiğim, o sıralar yoğunlaştığım grup veya şarkıcıların yazıya başladığım an içimden gelen üç şarkısından bahsediyordum. Fakat benim gibi müzik konusunda aç gözlü bir adam seriyi üç şarkıyla kısıtlamanın zorluğunu çok geçmeden fark etmiş, bir süre sonra hiçbir Top 3'e üç şarkı sıkıştıramaz olmuştum. Hatta üç şarkı yerine üç albüm seçtiğim bile olmuştu. Bu seriyi de o üç albümlük istisnayı yaptığım grup olan Radiohead'in yeni albümünden sonra başlatacaktım ancak denk getiremedim bir türlü. Delicesine heyecanlanacağım ve hakkında birkaç cümle konuşabileceğim bir dahaki albümde başlayayım diye düşünmekteyken o albüm aniden geliverdi. The Strokes'un Angles'ı.


Grubun ilk albümü Is This It sonraki iki albüme nazaran daha çok sevilse de ben o iki albümü daha çok tutuyorum. Julian Casablancas'ın vokallerinin biraz daha ön plana çıktığı ve hatta kısım kısım rahatsız ettiği, gitarların ise sertleşip post-punk öğeleri bulunduruğu albümler. Room on Fire'ın ilk dört şarkısı efsanedir mesela bence. Ya da şöyle diyeyim, asıl akılda kalan şarkılar bu albümlerde kanımca. Yine de genel kaliteye bakarsak First Impressions Of Earth'ü son sıraya koyarım.

Angles'da ise ne tür ararsak var sanki. Önceki üç albümün on şarkılık bir özeti gibi ama çok daha eğlenceli şarkılarla. Açılıştaki Machu Picchu ve ardından gelen bu albümün "Reptilia"sı Under Cover Of Darkness ayrı ayrı nefisler. Tempo Two Kind of Happiness'la biraz düşse de You're so Right ile grubun apayrı bir yönünü görüyoruz. Şarkıda bâriz bir şekilde geçtiğimiz yıla damga vuran gruplardan These New Puritans tadı var. Çok hoş bir şekilde hem de. Beşinci şarkı Taken For a Fool ise değeri zamanla anlaşılacak şarkılardan biri gibi gözüküyor. Olası bir kliple Under Cover of Darkness etkisi yaratabilir.

Albüm tam yarısında birden bire değişiyor sanki. Biraz daha uysallaşıyor, duygusallaşıyor. Is This It tadı da burada başlıyor bence. Games ve Call Me Back basit ama güzel şarkılar. Gratisfaction ve Metabolism'le tekrardan hafifçe hareketlenilse de kapanış şarkısı olduğu her hâlinden belli olan Life Is Simple In The Moonlight, albümün dört dakika üzerindeki tek şarkısı ünvanını taşımasına rağmen insanı hiçbir şekilde yormadan sonlandırıyor macerayı.

Büyük bir heyecanla seri başlatıp devamını getirmeme huyumu bilenler ve bu yazıyı buraya kadar okuyabilenleri cân-ı gönülden sevdiğimi bilin öncelikle. Yılda iki-üç tane, o da kendi çapında albüm kritiği yaptığım her hâlimden belli olsa gerek. Bu yüzden yukarıda yazılan ne varsa unutup sadece güzel bir albüm dinlemek istiyorsanız hiç düşünmeden albümü indiriniz diyorum. Ya da indirmeyin resmi siteden dinleyip imkanınız varsa da 18 Mart'tan sonra orijinalini satın alın. Böyle güzel müzikler yapılabildiği için bile insanlığın iyi bir şey olduğuna inanıyorum bazen. Ama bazen. Ender. Nâdir. Seyrek. Görüşürüz.

What's this?

You are currently reading Yeni Albüm: The Strokes - Angles at ekseriyetle.

meta